Week van de Toegankelijkheid

“Als je gediscrimineerd of buitengesloten wordt, doet dat pijn. Als het Meldpunt dan helpt geeft dat rust. Want anders blijf je ermee zitten.”

Kom op voor jezelf. Laat horen wat er gebeurt: dat is de oproep van Steven (36) uit Nederhorst den Berg. Hij reist veel samen met zijn geleidehond Trooper, vooral in en rondom Amsterdam. De geleidehond gaat overal met hem mee naar toe. Steven is blind, op zijn negentiende geworden. Na het revalideren heeft hij een eigen praktijk opgebouwd, waar hij nu alweer bijna veertien jaar werkt. Wij spraken met hem en zijn partner Roos in het kader van de Week van de Toegankelijkheid.

• 

• 

• 

Meldpunt: Wat betekent toegankelijkheid voor jou?

Steven: Toegankelijkheid betekent voor mij dat ik overal even welkom ben als iemand die geen handicap heeft. Dat ik met mijn geleidehond gewoon naar binnen kan gaan als ieder ander. Ik heb redelijk vaak contact met het Meldpunt, omdat het voorkomt dat ik niet welkom ben met mijn hond.

Meldpunt: Heb je voorbeelden?

Steven: Ik heb denk ik twee goede voorbeelden. Ik kwam met mijn geleidehond bij een grote Nederlandse bank in Amsterdam. Daar werd ik geweigerd aan de deur door de beveiliging. Dat liep dusdanig hoog op dat ik me geïntimideerd voelde, omdat deze beveiliger heel dicht bij mij kwam staan. Dat is nogal vervelend als je iemand niet ziet. Wat deze situatie al helemaal vervelend maakte, is dat ik helemaal niet bij de bank moest zijn. Alleen die bank bevindt zich in het naastgelegen pand van waar ik mijn afspraak had. Ik moest dus wel even weten waar ik was om weer mijn weg te kunnen vervolgen. Dat had simpel opgelost kunnen worden als de beveiliger had gezegd: ik help je wel even. Uiteindelijk heeft iemand anders mij wel geholpen. Maar ja, je bent wel geweigerd. Daarom heb ik uiteindelijk het Meldpunt gebeld. En toen is dit heel netjes door de bank opgelost. Zij hebben hun oprechte excuses gemaakt. En zij hebben een donatie gedaan aan het KNGF en een toegankelijkheidssticker van de website www.eenhulphondiswelkom.nl besteld en op hun deur bevestigd.

Anderzijds kom je ook wel eens bedrijven tegen, die zeggen: “Nou ja, het is wat het is. Sorry. Het gebeurt niet bij ons”. Zo kwam ik in Amsterdam in een restaurant waar de hond niet naar binnen mocht. Dus ik moest buiten gaan zitten. Dat komt niet heel erg klantvriendelijk over. Toen ben ik weggegaan en vervolgens heb ik het Meldpunt Discriminatie opgebeld. Zij zijn in gesprek gegaan met de ondernemer. En die persoon zegt dan: “Ja maar dat gebeurt bij ons helemaal niet. Die man is nooit geweest”. Dus dan moet je ook nog eens gaan vertellen dat je er daadwerkelijk wel geweest bent. Gelukkig was in dit geval Roos bij mij. Zij heeft foto’s gemaakt. Daardoor kun je laten zien dat je er wel degelijk geweest bent.

Meldpunt: Denk je dat mensen weten dat ze dit soort situaties kunnen melden en dat zij dit gemakkelijk doen?

Steven: Eigenlijk zijn er heel weinig mensen die het voorleggen aan het Meldpunt Discriminatie. Want je moet het weer uitleggen. Mensen denken dan: “Het is al vervelend genoeg, laat nou maar zitten”. Ik denk juist als je het gesprek erover aangaat wordt het kenbaarder dat het niet wenselijk gedrag is wat daar vertoond wordt. Ik denk dat heel veel blinden en slechtzienden maar ook andere gehandicapten het eigenlijk niet doen, omdat ze toch al hun neus stoten. Terwijl juist door er ruchtbaarheid aan te geven, door het te melden, kan er iets aan worden gedaan. En als het dan weer goed wordt opgelost, dan is het ook klaar. Maar dan is er wel een melding, dan is het wel duidelijk dat het plaatsvindt.

Meldpunt: In hoeverre denk je dat het Meldpunt bekend is bij instanties en bij mensen met een beperking?

Steven: Er is nog een lange weg te gaan. Niet alle instanties en belangenorganisaties weten denk ik dat het Meldpunt bestaat en dat zij kunnen doorverwijzen. Dat merk je wel. Ik kwam zelf ook pas laat bij het Meldpunt Discriminatie terecht.

Meldpunt: Waarom is het belangrijk dat mensen het melden? Wat is jouw ervaring gezien de meldingen die je hebt gemaakt?

Steven: Als ik die meldingen niet zou kunnen maken, dan zou ik niks doen met het feit dat ik geweigerd word vanwege mijn geleidehond. Als je het niet meldt, dan voel je je op de lange termijn nog meer achtergesteld. Omdat er niks mee gebeurt. Je blijft ermee zitten. Maar als het Meldpunt Discriminatie het oppakt, dan weet je dat het serieus wordt genomen en dat er serieus wat mee wordt gedaan. Het Meldpunt is een organisatie die je helpt, die je bijstaat in het zoeken naar een oplossing, voor zover dat natuurlijk mogelijk is. Als ik het dan heb gemeld dan kan ik het ook loslaten. Ik hoef dan ook niet zelf een brief te schrijven. Een brief van het Meldpunt over mijn klacht brengt wel meer gewicht in de schaal.

Meldpunt: Hebben die meldingen voor je gevoel ook zin gehad?

Steven: Naar mijn mening hebben alle meldingen die ik heb gemaakt tot nu toe gewenst resultaat gehad. Ik denk dat mijn meldingen goed zijn afgehandeld. De behandeling van de melding leidt in ieder geval tot bewustwording bij de ondernemer: dat wat daar gebeurt, niet handig is en vervolgens wel op een andere manier kan. Ik denk dat het belangrijk is dat je als ondernemer of organisatie laat zien dat je openstaat voor iedereen. Als je in de horeca tegen een bezoeker zegt: “Je mag hier niet naar binnen”, dan kwets je iemand echt ontzettend. En dat kwetsen kun je niet meer terughalen. Dat heb je dan al gedaan. Dus die pijn is er al.

Ik denk dat het nog duidelijker moet worden dat het echt niet oké is wat er gebeurt. Nu denkt een horecaondernemer misschien: “O, we komen nog goed weg. Laat de volgende keer diegene binnen zitten en het is opgelost”. Als dat gebeurt hebben ze het belang van toegankelijkheid misschien ook wel begrepen. Maar je ziet toch ook wel regelmatig voorbeelden van ondernemers die het niet begrijpen. En die ook niet begrijpen hoe je iemand kwetst.

Meldpunt: Wat zou je andere mensen in een vergelijkbare situatie willen meegeven?

Steven: Laat het niet liggen, doe er wat mee, laat zien dat je er bent. Bij het Meldpunt wordt er naar je klacht geluisterd, je voelt je gehoord en gezien. Je komt als doelgroep ook veel verder als je het meldt.